Van voetbaltraining tot in het ziekenhuis.

4 September: Voetbaltraining na school.

Na school had ik voetbaltraining  en na de warming-up deden we een soort balbezit training. Ik wandelde om een bal te pakken en daarna draaide ik weer om. Tijdens die beweging voelde ik mezelf door mijn rechterknie zakken en viel ik op de grond. Een enorme pijn die door me lijf heen ging en ik schreeuwde het uit. Ik keek naar mijn knie en zag dat de rechter knieschijf niet op de plaats zat waar het hoorde want het zat aan de zijkant van mijn been inplaats van bovenop. De sport verzorgster van de school werd gebeld en was er binnen 5 minuten. Ze zei dat ik een dislocated knee (knieschijf uit de kom) had. Ze heeft hem direct terug in de kom gedaan en daarna hebben ze me knie bekoeld met ijs maar de pijn bleef constant hetzelfde. Dus toen zei de verzorgster dat ze bang was dat er meer aan de hand was, volgens haar moest ik onmiddelijk naar het ziekenhuis toe voor een X-ray foto. Maar eerst moest ik van het veld af komen want ik lag ondertussen al bijna 3 kwartier op de grond. Ondertussen moest ik ook nog een paar keer me achternaam spellen voor de mensen van school en voor het ziekenhuis. Ze hadden ondertussen mijn broer (Mitchell) geroepen van zijn rugby training een paar velden verderop en die kwam aangerend om te kijken hoe het ging. Er werden krukken geregeld, daarmee probeerde ze mij met behulp van ondersteuning van het veld te dragen. Dit werkte echter niet vanwege teveel pijn op mijn knie. Toen kwam de verzorgster met haar jeep het veld opgereden om me van het veld af te krijgen en ze hebben me in de jeep getild. Mitchell nam mijn spullen mee en ze reden me naar Mitchell's zijn jeep. Daar werd ik in overgezet en Mitchell zou mij naar me ondertussen ingeschakelde gastmoeder (Kellye) rijden op een afgesproken punt. Daar ruilde Mitchell en Kellye van auto en reed Kellye me in de jeep van Mitchell naar het ziekenhuis toe terwijl Mitchell op zoek ging naar mijn verzekeringspapieren voor dit soort zaken. 

4 September: Het ziekenhuis.

Aangekomen bij het ziekenhuis ging de telefoon van Kellye, het was Mitchell die zei dat hij de papieren niet kon vinden en ik wist ook niet meer precies waar ze lagen. Gelukkig leverde dit geen problemen op als we de gegevens dezelfde avond of volgende morgen alsnog zouden doorgeven. Hier werd ik meegenomen door een dokter die 3 foto's van me knie wou maken, helaas werd dit beperkt tot 2 omdat ik voor mijn derde foto me been moest buigen en dat ging niet. Daarna kwam er een andere dokter die naar me knie keek en er aan voelde. Hij kwam met de conclusie dat het niet alleen uit de kom is geweest maar waarschijnlijk ook een spier in mijn knie compleet afgescheurd is of heel erg uitgerekt (torn legement). Hij kon dit bijna met 100% zekerheid zeggen alleen om zeker te weten wat het is moet ik een MRI-scan doen en daarvoor word ik nog gebeld, wanneer die zal plaatsvinden. Daarna terug gereden naar huis 30 minuten door de keiharde regen in een jeep waarin geen deuren zitten was op dat moment niet waar je op zit te wachten.

4 September: Thuis aangekomen.

Thuis aangekomen koud, nat en met mijn been in een onderhoud kussen dat het goed verstevigt begon ik me pas te realiseren dat ik morgen (5 september) mijn eerste wedstrijd zou spelen van het seizoen had de coach me verteld voor de training. De teleurstelling dat ik juist op dit moment uitgeschakeld word is zo frustrerend. Ik weet niet of ik dit seizoen nog wel zou kunnen gaan spelen. Deze diepe teleurstelling was niet het enige waarmee ik moeite had maar ook de dagelijkse dingen bleken die avond niet zo makkelijk meer te zijn als voorheen. Ik moest bijvoorbeeld nog douchen die dag en ik kon niet staan zonder krukken dus hebben ze een stoel voor me in de douch gezet waar ik op kon zitten. Ik had moeite met naar het toilet gaan, trap lopen, dingen tillen met krukken in je hand. Gelukkig word ik bij alles goed geholpen door mijn gastgezin. 

5 September: School, hoe gaan we dat doen?

De volgende ochtend had ik verslapen. Ik was gek genoeg niet moe ondanks dat ik pas om 2 uur sliep vanwege de pijn. Op school kreeg ik een rolstoel en daarmee ben ik heel de dag goed rondgekomen. Na school heb ik met mijn ouders op skype gezeten, die erg ongerust waren over me. Nu vanavond met schokterapie en ijs op me knie zitten en morgen wacht weer een nieuwe dag. 

Ik hou jullie verder op de hoogte van de uitslag van mijn MRI scan en wat nu verder. Hiermee sluit ik ook dit reisverhaal op mijn blog weer af.